Op straat verandert lieve Bono, mijn Griekse rescuehond, in een gevaarlijke brullende draak.Ā
Iedere hond die we tegenkomen krijgt zijn volle laag.Ā
Mijn āNee!ā?Ā
Die hoort hij niet eens.Ā
Zijn drive om te knokken is groter dan mijn overtuiging om hem duidelijk te maken dat ik dat niet wil.
Hij voelt mijn aarzeling.Ā
Mijn stem mist kracht, mijn lichaam spreekt niet.Ā
En Bono laat zich niet overtuigen door half werk.
Ik moet schakelen.Ā
Geen vragen meer, geen twijfel.Ā
Mijn stem stevig, mijn houding geaard, mijn intentie glashelder.Ā
Ik voel dat mijn uitstraling groter is.Ā
Ik loop anders.Ā
Steviger.Ā
Zekerder.Ā
Bono merkt het.Ā
En ik merk het aan hem.
Timing is alles.
Ik geef een korte,directe correctie ā een ruk aan de riem en een krachtig āNee!ā.Ā
Alles in mij zegt: āDit is wat ik wil.āĀ
En ineens gebeurt het.Ā
Ik kan het niet geloven: hij luistert.Ā
Hij pruttelt nog wat na, gromt zachtjes, maar stopt.Ā
Hij gaat niet meer all the way.Ā
Het uitvallen blijft uit.
Wat Bono mij leert, is dat de kracht van mijn leiderschap niet alleen in die correctie zelf zit, maar in de energie die ik eraan verbind.Ā
Het gaat om gegrond zijn, overtuiging ā in je stem, je houding, je hele zijn.Ā
Communicatie die aankomt, begint met verbinding met je kern.Ā
Mensen voelen dat net zo goed als honden.
The Dog Whisperer Cesar Millan zei het al: āJe krijgt niet altijd de hond die je wil, maar vaak de hond die je nodig hebt.āĀ
Dankjewel, lieve Bono, dat je me leert krachtig te zijn. š¾ šĀ
Wanneer voelde jij dat je uitstraling de boodschap al overbracht?Ā

Comments